Dünyanın en güzel en tatlı şeyi anne olmakmış.Ama bir o kadar da zoru.Bebekli bir hayata başlayınca ister istemez pek çok şey de değişiyor insanın hayatında.Öncelikleri,değerleri,yaşam tarzı hayata bakışı ve pek çok şey.Artık ilk önceliğimiz onlar oluyor.Benim içinde oğlum Mete tabi sonra diğerleri. İnsan yeni yeni şeyler öğreniyor onlarla.Alışkanlıkları değişiveriyor bir anda.Oğlum olmadan önce uyumayı çok severdim.Hafta sonları özellikle geç kalkmayı , dışarıda saatlerce vakit geçirmeyi.Ama şimdi 3 saat aralıksız uyusam kendimi şanslı hissediyorum.Geceleri oğlum sık sık uyandığı için ne kendi uyuyor ne de bizi uyutuyor.Oysa hamileyken ne de çok uyumuştum.Demek ki vücut depolarını dolduruyormuş.Şimdi ise tüm depolar boşaldı.Ne yapalım sağlık olsun yeter ki minik kuzum sıhhatli,keyifli olsun da .Zaten artık alıştım uykuların bölünmesine,gecede en az 5-6 kere uyanmalara.Her şeye rağmen minik kuzumun ağzından dökülen hecelere ,bitmek tükenmek bilmeyen enerjisine hayranım.Koşulsuz sevmeyi daha da iyi öğreniyor insan.Her şeyiyle sana bağlı ve bağımlı birinin varlığı mutlu ediyor .İyi ki varsın oğlum.Seni çok seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder